Dinozorlar kendilerini korumak için dikenler, boynuzlar ve kalın zırhlı deriler geliştirmişti. Avcılara karşı koyamazlarsa yemeğe dönüşmeleri kaçınılmazdı.
Otçul dinozorlar etçillere karşı kendilerini korumak için vücutlarına yerleşik silahlar geliştirmişti. Bu silahlar sayesinde yırtıcıların karşısında hayatta kalma şansları artıyordu. Ayrıca savunmasız yavrularını da yırtıcılara karşı koruyabiliyorlardı.
Iguanadon gibi bazı dinozorların ellerinde keskin pençeler vardı. Bunları hem alet hem de silah olarak kullanmış olabilirler. Triceratops gibi dinozorlarınsa insan kolu kadar uzun boynuzları vardı . İleri bakan bu boynuzlarla Triceratops düşmanına kafa atabiliyordu. Bu savunma araçlarının ikisi de saldırgan yırtıcıları yaralamak için kullanılmış olabilir.
Vücudu kalın bir zırh gibi sert pullarla kaplı dinozorlar da vardı. Stegosaurus‘un omurgası boyunca dizili kemikli plakalar vardı. Bunları sıcaklığı ayarlamada kullandığı düşünülüyor ama avunma amaçlı kullanılmış olmaları da gayet olası.
Kemik plakalar Stegosaurus‘un kuyruğunda sona eriyordu ama kuyruğunun ucundaki keskin dikenler de ek koruma sağlıyordu. Güçlü kasları sayesinde bu dikenleri yaklaşan bir saldırgana saplayabiliyordu. Bunu onaylayacak şekilde, Stegosaurus‘un kuyruk dikeni boyutlarıyla mükemmel şekilde uyuşan yaralara sahip Allosaurus kalıntıları da bulunmuştur.
Daha büyük otçulların boyutları da kendilerini savunmalarını kolaylaştırıyordu. Diplodocus gibi dinozorlar öyle büyüktü ki etçiller onlara kolay kolay saldıramıyordu. Daha küçük dinozorlar içinse kaçmak genellikle en iyi savunmaydı. Daha hızlı koşabilmek için hafif kemikler geliştirmişlerdi. Dövüşmeden kurtulmak için hızlıca kaçabilmeleri gerekiyordu
Kaynak: Dinozorlar
Çok bilgilendirici olmuş teşekkürler. Sitenizi takipteyim. İlgi çekici konular paylaşmışsınız.