Neil Armstrong‘un aya ayak bastığı günden beri Güneş Sistemi‘ndeki diğer gezegenlerde koloniler kurmanın hayali ile yaşıyoruz. Uzay teknolojisindeki gelişmeler sayesinde bu hayal gerçeğe gittikçe daha fazla yaklaşıyor.
Voyager 1 şu anda dünyadan 20 milyar kilometre uzaklıkta. İnsanlık ise şimdiye kadar sadece Ay‘a gidebildi. Ay bizden 384,400 kilometre uzakta. İnsanları daha fazla uzağa gönderememiş olmamızın nedeni yakıt, maliyet ve astronotların yaşam desteği. Uzun mesafe uzay yolculuklarının gerçek olabilmesi için bu şartlardan en azından birinden ödün vermek gerekiyor.
Nano alüminyum tozu ve suyun girdiği reaksiyon dışarı güçlü bir hidrojen gazı püskürmesi olan alüminyum oksit veriyor. Bu püskürme rokete itici gücü sağlıyor. Güneş enerjisinin kullanımı da yakıta olan bağımlığı azaltacak, böylece uzay gemisinin ağırlığını düşürecek gibi görünüyor.
MIT tarafından geliştirilen uzay elbiseleri astronotun bedeninin şeklini alarak onu sıkıca sarıyor, böylece uzayda da atmosferik basınç sağlıyor. Bu uzay elbiseleri günümüzde astronotlarda gördüğümüz uzay elbiselerine göre daha hafif ve daha esnek olacak, böylece daha uzun süreler boyunca rahatça giyilebilecek.
3D baskı teknolojisi uzay görevlerinde gemiye yüklenecek kargonun ağırlığının düşürülmesini sağlıyor. Küçük bir vidadan dev bir uydu antenine kadar her şeyi tasarlayıp üretebilen bu yazıcılar sayesi yolculuğun başlangıcında büyük ağırlıklarla yola çıkmaya gerek kalmayacak.
Teknoloji dünyasındaki tüm bu gelişmeler uzak gezegenleri kolonileştirme ihtimalimizi güçlendiriyor. Mars One projesi 2025 yılında insanların Mars‘ta yaşayabilmesini sağlamayı hedefliyor. Plana göre, önümüzdeki yedi yıl içinde gezegene araçlar ve yaşam destek üniteleri gönderilecek. Bu araçlar gezegende yerleşim için en uygun alanı arayacaklar. Kutuplarla ekvator arasında en uygun yeri bulmalılar. Zira su için kutuplara, güneş enerjisi için ekvatora yakın olmaya ihtiyaç var.
Ayrıca bu yer, yerleşebilmek için düz bir arazi şekline sahip olmalı. Yaşam destek üniteleri toprağın altındaki buzları eritip suyu dışarı çıkaracaklar. Suyun bir kısmı kullanım için ayrılacak, bir kısmı da atmosferi nefes alınabilir hale getirecek oksijen, nitrojen ve argon üretmek için kullanılacak.
Mars’a Yerleşmek İçin Gerekenler
Giysiler: Atmosfer yaşanabilir hale gelene kadar uzay giysileri giymeye mecburuz. Neyse ki daha uzun süreler konforla giyilebilecek daha hafif ve esnek uzay giysileri geliştiriliyor.
Kaçıs Kapsülü: Acil bir durum söz konusu olduğunda gezegende yaşayanlar kaçabilmek için bir araca sahip olacaklar.
Fabrikalar: Fabrikalarda topraktan ve havadan kloroflorokarbonlar üretilecek ve ilk yerleşimciler için her şey hazır edilecek.
Dünyalaştırma: Güneş‘in ısısını hapsedip gezegenin etrafında bir ozon tabakası oluşturmak için havaya kloroflorokarbonlar bırakılacak.
Yaşam Alanı: Gezegenin sakinleri yaşamlarını suya erişimi olan basınçlı barınaklarda sürdürecekler.
Olmazsa Olmaz: Mars yüzeyinin altındaki buz eritilerek su elde edilecek.
Kaynak: How It Works