Sıcak hava balonu, insanların hava yoluyla seyahat etmesini sağlayan ilk ulaşım aracıdır. Bu balonlar 1783’te Paris’te icat edildi ve tasarımları günümüze dek pek değişmedi: Sıcak havayı tutan kumaş bir “zarf”, zarfın tepesinde bir hava deliği ve altta yolcuların durduğu sepetten oluşuyorlar.
Zarf içindeki sıcak havanın dışarıdaki soğuk havadan daha düşük yoğunluğa sahip olması sıcak hava balonunun uçmasını sağlar. Nasıl ki denizdeki bir geminin batmamasını sağlayan şey suysa, sıcak hava balonunun düşmemesini sağlayan da soğuk havadır.
Sıcak hava balonu kullanmak uzmanlık ve beceri gerektiren bir iştir. Pilotların farklı irtifalarda farklı yönlerden esen rüzgarları iyi anlaması gerekir çünkü balonu yönlendirmenin tek yolu bu rüzgarları yakalamaktır. Ayrıca pilot, balonun içindeki sıcak hava miktarını yöneterek balonu yukarı ve aşağı hareket ettirebilir.
Balonu yukarı hareket ettirmek için pilot bir propan gazı ateşleme sistemini ateşler ve alevin gücünü kontrol ederek yükselme hızını ayarlar. Balonun en tepesinde kendiliğinden kapanan bir kapak vardır, ancak pilot uzun bir telle bu kapağı açabilir. Gerektiğinde pilot bu mekanizmayı kullanarak sıcak havanın sabit bir hızla boşalmasını sağlar. Bu sayede yükselişi yavaşlatabilir veya balonun inişe geçmesini sağlayabilir. Pilot balonu yukarı ve aşağı hareket ettirerek farklı yönlerde esen rüzgarları yakalayabilir ve böylece balonun yönünü kısmen kontrol edebilir.
Sıcak Hava Balonu Fiziği
Benzer Sıcaklık: Ateş yanmadıkça balonun içindeki hava ve dışındaki hava molekülleri aynı sıcaklıktadır.
Alev: Balonun içindeki yakıtı yaktığınızda yakıttaki kimyasal enerji havadaki kinetik enerjiye aktarılır.
Isınma: Sıcak hava molekülleri hızla yayılarak ya soğuk hava moleküllerini ısıtır ya da onları dışarı iterek onların yerini alır.
Sıcaklık Farkı: Genişleyen sıcak hava hacmi, kalan soğuk hava moleküllerini balondan dışarı iter.
Yoğunluk: Isınan hava genleşince yoğunluğu azalır. Genleşen hava balonu şişirir ve balonun yükselmesine neden olur.
Kaynak: How It Works